Wspólnota ALFA w Krakowie

Jacek

Do założenia tego tematu zmobilizowały mnie filmiki
http://www.youtube.com/watch?v=x-4H9hXGVk0&feature=channel_page
http://www.youtube.com/watch?v=aJ4tEFPuhYI&NR=1

Może macie jakieś ciekawe linki o adoracji- proszę podzielcie się.
Może macie jakieś swoje przemyślenia na temat adoracji Jezusa w sakramencie Eucharystii?

Dla mnie przy adoracji najważniejsza jest obecność. Być obecnym przy Jezusie, w takiej fizycznej bliskości.

anette

właśnie chciałam podzielić się tym linkiem pierwszym, co wysłałeś Jacku Mruga

czytałam bloga ostatnio i przeczytałam takie proste pytania:
"Warto sobie zadać pytanie: czy naprawdę wierzysz, że to Jezus? Ten sam, który umarł na krzyżu i zmartwychwstał? Naprawdę warto się z tym pytaniem zmierzyć, bo ono może nam pomóc rozruszać się duchowo. No bo weźmy się zastanówmy: czy do nas dociera, to, w co niby oficjalnie wierzymy, że ten opłatek, nad którym ksiądz wypowiedział słowa konsekracji to Jezus? "

Lucky

Cieszę się, że pojawił się na forum ten wątek.

W innym miejscu forum Jacek przywoływał słowa bł. Matki Teresy, która chyba swoim siostrom zalecała, aby poświęcały na adoracje przynajmniej godzinę dziennie. Przyznam się, że ja nierzadko z trudem znajduję na nią pół godzin w tygodniu. Do adoracji zachęca Maryja podczas objawień w Medjugorie: „(...) Dlatego jak najwięcej czasu spędzajcie na modlitwie i adoracji Jezusa w Przenajświętszym Sakramencie, aby On was przemienił i umieścił w waszym sercu żywą wiarę i pragnienie życia wiecznego. Dziatki, wszystko jest przemijające, jedynie Bóg nie przemija. Jestem z wami i zachęcam was z miłością” (fragment orędzia z 25 marca 2008). Przyszło mi na myśl, że ponieważ w tak wielu miejscach trwa nieustanna adoracja świat jeszcze się kręci (słyszałem o parafii, gdzie trwa wieczysta adoracja, a ludzie zapisują się na określoną godzinę, aby zawsze ktoś był obecny). Myślę, że na początku bardzo ważne, a wręcz fundamentalne jest to, o czym pisze Aneta, żeby wyznać, że w Najświętszym Sakramencie zmartwychwstały Pan jest prawdziwie obecny. Ja takiego aktu wiary dokonuję za każdym razem, kiedy klękam przed Najświętszym Sakramentem. („Co dla zmysłów niepojęte, niech dopełni wiara w nas.”) Bez tego przecież tracimy tylko czas. Ale jeśli Jego obecność jest realna, może dojść do „osobowego spotkania z Panem” jak w adhortacji „Sacramentum Caritatis” pisze Benedykt XVI. Znajdują się tam również mocne słowa św. Augustyna „Niech nikt nie spożywa tego Ciała, jeśli Go najpierw nie adorował; (…) grzeszylibyśmy, gdybyśmy Go nie adorowali.” A dalej papież pisze: „W Eucharystii naprawdę Syn Boży wychodzi nam naprzeciw i pragnie się z nami zjednoczyć; adoracja eucharystyczna nie jest niczym innym jak tylko oczywistym rozwinięciem celebracji eucharystycznej, która sama w sobie jest największym aktem adoracji Kościoła.”

W praktyce adoracja jest dla mnie często trudna. Pomagają wtedy słowa piosenki, które są moją modlitwą: „Przyjacielu, chce zostać z Tobą, przy Tobie chcę być” - i wiem, że: „nie trzeba bym mówił coś, wystarczy bym był.” On i ja. Z miłości "tracę czas"... Przyciągają również słowa Jezusa z Ewangelii: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię" (Mt 11,28 ). I choć On wszystko wie, chce czasami o tym wszystkim usłyszeć od nas. Jest to bardziej potrzebne nam niż Jemu. Nie jest przecież Bogiem dalekim, ale bliskim. Bóg-Człowiek bliski naszych ludzkich spraw. Eucharystia i adoracja uświadamiają jak bardzo bliskim. „Jestem z wami” – obiecywał i rzeczywiscie z nami pozostał. Rzeczą jeszcze trudniejszą jest zostawić potem te wszystkie niepokoje (także radości) i skoncentrować się tylko na Nim. Wtedy z serca może płynąć pieśń uwielbienia i dziękczynienia. Warto też czasami po prostu zamilknąć, stoimy przecież wobec Tajemnicy. Kto tego próbował wie, że te chwile ciszy są najtrudniejsze, ale chyba też najbardziej uzdrawiające (Cisza to stan, który bardzo lubi Duch Święty, bez którego nie doświadczymy Obecności). I choć owoce adoracji mogą nie być zauważalne od razu, są to przede wszystkim owoce Ducha, o których pisze św. Paweł: „miłość, radość, pokój...” (Ga 5, 22). W Eucharystii i podczas adoracji spotykamy zmartwychwstałego Jezusa, który napełnia nas Duchem Świętym. Zostajemy umocnieni. „W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: "Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza."” (J 7,37-38 ).

To taka moja krótka 'katecheza' mistagogiczna. Wesoly

Choć nie wiem, czy jestem uprawniony do jej głoszenia, to może komuś przyda się to doświadczenie wiary. Wesoly

Weronika · Dołączył: 24 Maj 2009 Posty: 8 Przeczytał: 0 tematów

Adoracja - jak już wspominaliście tu najważniejsze jest pytanie o obecność... Dla mnie było to (i jest dalej;) niesamowitym odkryciem! Świadomość z Kim się spotykamy. To chyba taki czas ciszy - wypełniony rozmową Wesoly

.

I słowa, które nie dają mi spokoju:
"jaka modlitwa, taka wiara..."

Lucky

Do poczytania...
[link widoczny dla zalogowanych]
(rozważania)
[link widoczny dla zalogowanych]
(świadectwa)

...i posłuchania.
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
(songs)

Lucky

[link widoczny dla zalogowanych]

Lucky

Dwa fragmenty z bardzo dobrej książki Doroty Szczerby "Furtki. Drogi modlitwy" (Wydawnictwo "M", Kraków 2003) akurat o adoracji:

Lucky

[link widoczny dla zalogowanych]
[Odpocząć przy Sercu Jezusa - rozważanie]

książkę, z której pochodzi to rozważanie również polecam, pozdrawiam...

Lucky

[link widoczny dla zalogowanych]