Wspólnota ALFA w Krakowie

PiotrekM

[link widoczny dla zalogowanych]

Jak w temacie, polecam ten artykuł i refleksję na temat darów jakimi może nas obdarzyć Pan... Jak myślicie, może czy nie może ?

Ola :)

Piotrku!!

przeczytałam dwie strony tego artykułu i nie znalazłam tam nic o dawaniu darów czy nie dawaniu. Znam za to inny fragment, który mówi wyraźnie:

PiotrekM

Racja, Olu, pytanie moje było ogólne i trudno się do niego wyraźnie odnieść. Postawię zatem konkretny problem, choć trochę się przy tym rozpiszę Wesoly

Artykuł jest o bracie hojnie obdarowanym przez Pana. Dla mnie wywołuje on refleksję właśnie na temat dawania i przyjmowania darów. Na trzeciej stronie jest fragment:

„Dlaczego nie mówiłeś, że masz dar proroctwa i objawienia?” Zdziwiłem się: „Czy to na pewno są dary?” „No pewnie, przecież przemawiał Duch Święty, pokazał ludziom ich serca.” Cały czas byłem zaskoczony, bo myślałem, że będzie to inaczej wyglądać. „Pewnie te dary są w Tobie już dłuższy czas – odpowiedział – tylko z nich nie korzystałeś.”

Czy to, że Duch udziela każdemu tak jak chce, oznacza że to również sam Duch udziela pewności co do autentyczności darów i miejsca ich wykorzystywania ? Artykuł pokazuje sytuację, w której osoba została zachęcona i "rozeznana" do korzystania ze wspaniałych charyzmatów przez innego brata (choć niewątpliwie była to inspiracja Ducha).

Sytuacja jest teraz taka: Przychodzą nowe osoby do wspólnoty alfa, uczestniczyły one w modlitwach o wylanie darów Ducha św. Niektóre z nich być może noszą w sobie dary lub zalążki darów z których nie korzystają, bo np nie wiedzą że mają jakiś dar, jak bohater wywiadu. Może się zdarzyć, że będą to również dary bardziej "nadzwyczajne".

Pytanie jest takie: Na ile (albo czy) możemy obserwować i pomagać w rozeznaniu darów (chodzi bardziej o te "nadzwyczajne", bo dla "zwyczajnych" o ile dobrze rozumiem działają ekipy-diakonie) u innych i zachęcać, albo też na ile ktoś we wspólnocie nas obserwuje i zachęca do tego? Czy też tym Kimś jest sam Duch święty i Jego natchnienia i nie ma specjalnej potrzeby zwracania ludzkiej uwagi na "wyłapywanie" i pomoc w rozwijaniu darów u innych? Czy jako wspólnota mamy coś w rodzaju formacji w tej dziedzinie czy też rozeznawanie i rozwój darów dokonuje się raczej spontanicznie, bardziej z "inicjatywy" poszczególnych osób, które u siebie same "coś" zaobserwują?

Ola :)

A więc Piotrku, postaram się coś napisać na bardziej konkretne postawienie sprawy...

1) co do rozeznawania darów we wspólnocie: rok temu na wspólnotowym Sylwestrze robiliśmy sobie test na ... dary duchowe - może brzmi śmiesznie, ale to było ciekawe

2) z mojego modlitewnego doświadczenia: czasem Duch udziela daru np. poznania, proroctwa czy innego na czas modlitwy za konkretną osobę, sama bywałam zaskoczona reakcją osoby z którą się modliłam na moje słowa...

3) co do nowych osób we wspólnocie: dary są by służyć wspólnocie i sama wspólnota weryfikuje też dary - 1Kor 14, 29; co odkrywania darów Duch też prowadzi w tym przez inne osoby np. z darem poznania, czy przez świadectwo

4) co do świadomości posiadania darów "nadzwyczajnych": chyba lepiej nie być świadomym niż zgrzeszyć pychą z powodu takiego czy innego obdarowania. No a jeżeli już mieć szczególny dar - chociaż każdy dar Ducha jest szczególny - to służyć z pokorą dla chwały Bożej, a nie własnej.

5) dary nie są najważniejsze - owszem, są wspaniałe, bo zgodne z pragnieniami, które daje Bóg by służyć innym - najważniejszy jest Dawca. (Lubię to porównanie z narzeczonym i pierścionkiem: gdy dziewczyna kocha faceta nie obchodzi jej czy dostanie pierścionek z brylantem czy z cyrkonią. Dla niej najważniejsza jest sama obecność narzeczonego.) Więc dla mnie wnioskiem jest to, że jeżeli będę blisko Pana i Mu zaufam, to On mnie poprowadzi we wszystkim, w odkryciu we właściwym czasie darów, powołania, drogi...

PiotrekM

Dzięki Ola za odpowiedź. Wnosi to trochę nowego spojrzenia dla mnie na sprawę.

Wątek darów wywołałem tutaj także z powodu przeczytania tekstu konferencji s. Nancy Kellar - dyrektora Biura Międzynarodowych Służb Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej w Rzymie. W konferencji tej siostra ukazuje zjawisko zaniku i "tłumienia" charyzmatów obecne w wielu grupach Odnowy i ubolewa nad nim. Zastanawiałem się czy takie zjawisko dotyczy również naszej wspólnoty. S.Nancy opisuje swoje wrażenia ze spotkania z pewną grupą i pisze tak:

Kiedyś uczestniczyłam w spotkaniu grupy, w której dało się wyczuć wiele [...] napięć. Jednym z problemów było posługiwanie darami charyzmatycznymi. Niektórzy jej członkowie twierdzili, że dary te nie są używane w dostatecznym stopniu, a inni, że przez ich używanie wypłoszy się ludzi ze spotkań modlitewnych. Słuchając tego zapytałam: "Czy wszyscy stanowicie grupę charyzmatyczną?" Oni odpowiedzieli: "Nie, jesteśmy przemieszani". Odpowiedziałam: "Nie wiem jaki charakter Bóg chce nadać waszej grupie - czy macie być grupą charyzmatyczną, grupą dzielenia, czy też inną - ale na pewno nie chce On, abyście byli przemieszani, gdyż wasze sprzeczne i różne oczekiwania rodzą napięcia". Ponieważ nie było jasności co do powołania grupy, sprawa została poddana rozeznaniu i okazało się, że Bóg nadał grupie charakter charyzmatyczny.

Siostra podaje 6 powodów tłumienia charyzmatów w grupach, są one wg niej takie:
- Nie zdajemy sobie sprawy z różnorodności darów
- Wierzymy, że dary DŚ są zarezerwowane dla ludzi wyjątkowych
- Uważamy, że charyzmaty objawiają się tylko u ludzi niedojrzałych duchowo
- Wstydzimy się używania darów
- Brak nam jedności (dzielenia się własnym życiem, doświadczeniami)
- Nie rozwijamy daru przewodzenia (nieobecność wspólnej i jednoznacznej wizji, z którą mogą utożsamić się wszyscy)

Czy zjawisko opisywane przez siostrę dotyczy Waszym/Twoim zdaniem naszej wspólnoty czy jesteśmy od niego wolni ? I czy możemy powiedzieć o wspólnocie alfa że jest grupą charyzmatyczną czy raczej ma charakter "przemieszany".. ?

Dzięki za zainteresowanie Wesoly