Wspólnota ALFA w Krakowie

Jacek · Wysłany: Nie 15:50, 28 Mar 2010 Temat postu: Po co jestem we wspólnocie?

Pytanie to jest próbą zastanowienia się nad tym. Nie chcę nikogo oceniać, ale chciałem zachęcić do refleksji nad tym.

Proponuję Wam, abyśMY przede wszystkim się zastanowili nad tym. Nie musicie pisać, ale napiszcie choćby:

"hmm... to ciekawe"
albo
"właściwie to nie wiem"
albo
"ciekawe co inni powiedzą"

Śmieszne, że to piszę? Takie głupie przykłady, wiem Wesoly

. Ale będąc jakiś czas na tym forum zauważyłem, że nawet na takie posty szkoda większości osób czasu lub chęci aby odpowiedzieć, dać choćby potwierdzenie że go przeczytał. Szkoda... to smutne... miłość składa się właśnie z takich "głupostek", o tym chyba wiedzą szczególnie kobiety (jedna mnie tego nauczyła). A potem jest życie... skąd znajdziecie siły na takie "głupostki" dla swoich dzieci, dla swojego małżonka?

Mylę się, to proszę poprawcie mnie. Może się mylę? Nie wiem.

A więc, przypominam temat Wesoly

Czemu jestem we wspólnocie? moja propozycja - piszcie nie tylko szczerze to jak jest aktualnie, ale także to jak było kiedyś i uważacie że to było niepoprawne albo uważacie, że teraz macie lepsze podejście.

A więc zacznę od siebie Wesoly

bo z tego co pamiętam, to trzeba najpierw zawsze dać dobry przykład Wesoly

Napiszę może najpierw co kiedyś mnie motywowało do bycia we wspólnocie i wcale niekoniecznie uznaję to za niepoprawne:
- poczucie bezpieczeństwa (wiadomo, w kupie raźniej Mruga

)
- szukanie odpowiedzi jak mam tak naprawdę żyć, poszukiwania prawdy
- szukanie nowych wartościowych znajomości
- rozwój siebie, przede wszystkim towarzyski

pewnie i inne rzeczy, ale już nie pamiętam...dlatego...proszę o odpowiedzi, abyśmy sobie coś uzmysłowili, wyciągnęli jakieś wnioski.

Wiedzcie, że pisząc coś od siebie, możecie pomóc innym. (mi osobiście ogromnie pomaga czyjeś świadectwo, proste, zwyczajne, jedna myśl) Jak ktoś nic nie pisze - tylko bierze, tylko korzysta. I NIC nie daje. Taka jest niestety(zdawałoby się) prawda.

Oczywiście nie pomijam faktu, że najpierw trzeba zaczerpnąć, aby cokolwiek dać. Ale jak długo można tylko czerpać? kiedyś przychodzi moment, że trzeba zacząć dawać. Inaczej nie uczymy się Tej Miłości, o której mówił Jezus. Jezus pokazał to w taki sposób - czerpał i doświadczał miłości (od matki , ojca, Boga), ale później ją także dawał. Nie zatrzymał się w tym dawaniu - oddał wszystko - Swoje Święte Życie. Bierzmy przykład z Jezusa.

Hexe · Dołączył: 20 Gru 2009 Posty: 50 Przeczytał: 0 tematów

Jacek · Wysłany: Nie 23:03, 28 Mar 2010 Temat postu: