 Wysłany: Czw 0:03, 24 Maj 2007 Temat postu: |
|
Witajcie 
To co Wojtek napisal powyzej zawsze bylo dla mnie jednyna z najwazniejszych wartosci, gdyz zawsze mnie bolalo najbardziej kiedy ludzie razem przechodza obojetnie obok jednego. Pewnie dlatego, ze tak bardzo sam tego doswiadczalem. Niemniej jednak do konkretow
Wlasnie jestem w trakcie czytania ksiazki dotyczacej 7 nawykow jakie posiadaja ludzie wysoce efektywni, ksiazka autorstwa Stephen Covey. Ksiazka zasadzniczo dzieli sie na dwie czesci: dotyczaca zwyciestwa osobistego i zywciestwa interpersonalnego. Drugi z nawykow dotyczacy zywciestwa interpersonalnego to najpierw starac sie zrozumiec innych a nastepnie byc zrozumianym. Glowny nacisk jest polozony na zrozumienie innych i jak wielkie bogactwo tkwi w drugim czlowieku. Sluchac ze zrozumieniem to nie osadzac ani rzutowac na wlasne doswiadczenia ani szukac riposty ani rowniez nie doradzac, poprostu sluchac empatycznie z miloscia. I to jest skarb Stephen nazywa go depozytem emocjonalnym w ktory warto inwestowac. Mysle, ze czasami nie zdajemy sobie sprawy jak wielkie bogactwo zycia i doswiadczen kryje sie w drugim czlowieku. Nie widzimy tego i nie jestesmy swiadomi. Lecz gdy powoli zaczynamy dostrzegac go odkrywaja sie przed nami niezywkle skarby. Mysle, ze to jest warte poswiecenia naszego czasu ale rowniez zdaje sobie sprawe ze o takich rzeczach zapomina sie. Dlatego z pomoca przychodza nawyki
To co najprawdopodobniej mamy to jest wiedza, ze tak nie nalezy robic a tak nalezy - znamy metody. To czego nam potrzeba to swiadomosc obecnosci drugiego czlowieka i swiadomosc jego wartosci. Nie pisze tu o wiedzy ale celowo o swiadomosci. Co moglibysmy uczynic zeby nasza swiadomosc poszerzyc? Nie wiem.. to co ja probowalem to patrzyc w prawdzie na drugiego czlowieka jaki sie w nim kosmos kryje ile radosc, a ile bolu i to prawdopodobnie wiecej niz we mnie (bo ja to tak sobie lajtowo zyje ). I tak probowalem spogladac na ludzi na przystanku w tramwaju na uczelni i na alfie i tak juz po czesci mi to weszlo w krew, czego wszystkim na zycze. |
|
| Wysłany: Czw 0:56, 17 Maj 2007 Temat postu: Ważne zagadnienie dotyczące wspólnoty |
|
| To co tu napisze dotyczy zagadnień dotyczących hermetyzacji wspólnoty.
Jest długi wiec poniżej spis treści. SPIS TREŚCI: I Zagadnienie hermetyzacji wspólnoty II Jak to wygląda III Symptomy IV Wnioski V Podsumowanie VI Apel --------------------------------------------------- I ZAGADNIENIE HERMETYZACJI WSPÓLNOTY: Hermetyzacja małych grupek na ogólnych spotkaniach wspólnoty, bądź całej wspólnoty to problem z którym stykają się chyab wszytkie wspólnoty. ---------------------------------------------------------------- II JAK TO WYGLĄDA: 1. Na początku uczestnictwa we wspólnocie: otwartość na innych ludzi. 2. Potem poznawanie sie i zawiązanie relacji przyjaźni w grupce (Z jednymi bardziej z drugimi mniej). 3. potem pojawia się ZAGROŻENIE: Stopniowe ZANIEDBYWANIE poznawania nowych ludzi (nowych czonków wspólnoty) na rzecz pogłębiania relacji w grupce. Takie "automatyczne" zachowanie, może i całkiem nieświadome że na wspólnoę przychodzą też inni ludzie. 4. gdy się przegapi ptk 3 powstaje KRYZYS: Zamykanie się na ludzi - niechęć poznawania kogoś nowego. Skupienie się na "starych" znajomościach kosztem służby innym. Nowoprzybyli są jescze akceptowani na zasadzie jak są to niech będą. 5. Utworzenie zbioru /klitek/grupek wzajemnej adoracji/mikro-sekt:)/bastionów/ . Nowe osoby są nieporządane - wspólnota i jej misja umiera. (Ludzie przychodzą i odbijają sie od ściany obojętności na nich, żal że części tego co ma się dla małej grupki nie jest przekazywane także i im.) ---------------------------------------------------------------- III SYMPTOMY: Można je zauwazyć w "złych przykładach" zamieszczonych pniżej. a) OPINIA OSOBY ŚREDNIO ZWIĄZANEJ Z DUSZPASTERSTWAMI/WSPOLNOTAMI: Stwierdziła, że bardzo ciężko jest wejść do jakiejkolwiek wspólnoty ze względu na zamkniętość osób które w nich są. osoby te są otwarte jedynie na siebie nawzajem. Takie podejście odstrasza i odrzuca osoby, które się zainteresowały duszpasterstwem/wspólnotą. Przez to powstaje zniechęcenie ponownych prób wejścia do innych wspólnot. ---------------------------------------------------------------- b) ZŁE PRZYKŁADY Z NASZEJ WSPOLNOTY: Na swojej skórze doświadczyłem tego że coś jest nie tak. Kiedy jescze byłem liderem przyszedł do grupki ktoś kto chyba w ogóle pierwszy raz przywędrował na DA. Troche tam z nim pogadałem ale miałem większą chęć pogadania z tym ludźmi których znam. Ktośtam z naszej grupki też do niego zagadał, ale w tym momencie przestałem "kontrolować" nowoprzybyłego i zostawiłem go samopas. Wtedy akurat miałem kryzys liderowania i bardziej potrzebowałem coś otrzymać od tych których znam niż przecierać szlaki u nieznajomego. Nie zmienia to jednak faktu zachowania takiego a nie innego. ---------------------------------------------------------------- Poniżej przytocze zapisy rozmowy z osobą która także ten problem zauważa, imiona zostały zmienione. c) ZŁE PRZYKŁADY Z NASZEJ WSPOLNOTY: (wklejone fragmenty) gadalam na gg rpzed chwila z 2 osobami a wczesniej i <Ewa> nasza mi wspominala o tym... wiesz... ja myslalam, że ja zauważam takie rzeczy, bo mam jakis problem ze sobą: czyli kompleksy z cyklu "bo mnie mamusia za malo przytulała" i teraz mam żal do ludzi za cośtam... ale skoro inni tez to widzą, to chyba jednak coś jest... generalnie np <Adam> mi tez powiedzial, ze sie nie miło rozczarował kiedy przyszedł na grill i sie okazzło, ze wszystko sie rozgrywa w jakis małych grupkach, w sumie oni zostali zaproszeni, i zostawieni sobie (uczestnicy) no ale ogólnie chodzi o cos takiego, że sie tworzą takie grupki "sławni" oraz "mniej sławni" no i ci sławni tymi mniej sławnymi sie mniej interesują ani z nimi nie rozmawiają, bo niby poco? jak ktoś jest za mało "zabawny" lub za mało "sławny" to poco się z nim zadawać? to widać to sprawia wrażenie jakiejś zamkniętości, czy mówiąc ostrzej: segregacji ogolnie alfa jest itak super, bo rzadko gdzie jest taka otwartosc i okazja poznawania ludzi, jest wiele ludzi naprawde otwartych, ale tez zauważa sie takie rzeczy i to troche razi, wiesz to są sprawy gdzie w sumie "nic sie nie da zrobic" bo to każdy by musial włączyc samodyscyplinę, żeby pamietac, ze tworzymy coś razem, chcemy zeby alfa byla otwarta?, to ją taką czyńmy, bo to od nas zależy, wszystkich. to troche trzeba jednak spojrzec na ludzi inaczej, jak na równych, wszystkich, Nie wiem od czego to zależy, żeby to było automatyczne, a nie sztuczne "teraz pogadam ze wszystkimi, bo musze" ale ogolnie ta sprawa zamknięcia, otwartosci co mówimy teraz, to jest dosc trudna sprawa - jeszcze nie jest tak źle ---------------------------------------------------------------- d) ZŁE PRZYKŁADY Z OAZY: (uczmy się na czyich będach) oaza w ogole jest bardzo zamknietą wspólnotą. Ich nowi ludzie interesują tylko na zasadzie takiej, że na spotkaniu ogólnym powiedzą "kto jest nowy" itp. ktos podniesie reke, ona powie "cieszymy sie ze przyszliscie" a potem itak wszyscy maja ich dalej gdzieś i ci nowi ludzie juz wiecej sie nie pojawiają ale kogo to obchodzi? słyszałam też naprawde ostre komentarze na ten temat, niektóre pełne żalu..., także nie mozna wszystkiego zwalic na to, ze "im sie nie podoba oaza to nie można zmuszać" itp argumenty ---------------------------------------------------------------- IV WNIOSKI: Myśle że same się nasuwają poprzeczytaniu tych złych przykładów. ---------------------------------------------------------------- V PODSUMOWANIE: Nie możemy przyprowadzać ludzi do Jezusa jeżeli nie ma w nas Jego miłości do KAŻDEGO człowieka. Bez niej będziemy po prostu nieautentyczni i niewiarygodni - wtedy nasze świadectwo może być odebrane jako sztuczne, jako antyświadectwo! Czy uczymy się tej miłości do bliźnich którą nam pokazał Jezus na krzyżu ? Bardzo ważne są relacje w malych grupkach i wzrost w nich(spotkania, poznawanie sie, dzielenie słowem itp). Ale trzeba nam pamiętać (o Mt 5,47) że Jesus powiedział "Czyż i poganie tego nie czynią?" Jezus mówi po czym poznają, że jesteśmy Jego uczniami (J 13,35) ale jeżeli przychodzi ktoś to czy jestesmy na niego otwarci zeby sie z nim podzielic tym co otrzyamlismy od Ojca, od Chystusa, od Ducha Świętego? Czy nie jest tak, że segregujemy ludzi (Jk 2,3)? Bóg nie ma względu na osoby, a czy my nie mamy? W rozmowie na Błoniach z przypadkowym gościem o JP2, on stwierdził: To był Człowiek! Patrzył na każdego człowieka z taką ciekawością -jakby chciał dostrzec kim jest ta osoba, czego potrzebuje... Nikt tu nie mówi o jakimś byciu lalusiem, milutkim misiem, ugodowym we wszytkim ale właśnie o byciu konkretnym i zdecydowanym uczniem i żołnierzem Chrystusa, gotowym do aktywnego udziału w życiu i świadczeniu o Nim, o Jego miłości swoją postawą (wyrażeniu swojego zdania/zachowania na to co nas otacza (Flp 1,2  ), pamiętając o walce która się toczy nieustannie(1P 5,8 i Ef 6,12) . W końcu dzięki Jezusowi i w Nim mamy ŻYCIE! Skoro nie żyjemy już my, tylko Chrystus w nas (Ga 2,20), to trzeba nam żyć w swojej wolności według Ducha i stawać się w naszym zachowaniu tak jak Chrystus - według łaski którą jesteśmy obdarowani.
---------------------------------------------------------------- VI APEL: Postarajmy sie być bardziej ludzcy dla drugich, zwłaszcza dla tych którzy są pierwzy raz na wspolnocie. Nie trzeba dużo - uścisk dłoni, uśmiech, "cześć-cześć", "Jak masz na imie", itp... Zechciejmy w sobie wypracować postawę słuchacza jaką miał JP2. ---------------------------------------------------------------- Z Bogiem !, Wojtek |
|